W naszej najnowszej pracy opisujemy nowatorską metodę badania mikroskopijnych roślinożernych stawonogów z wykorzystaniem pożywki do kultur roślinnych in vitro.
Więcej informacji:
Karpicka-Ignatowska et al. 2019. A novel experimental approach for studying life-history traits of phytophagous arthropods utilizing an artificial culture medium. Scientific Reports 9, 20327
We naszej najnowszej pracy opublikowanej w Animal Behaviour opisujemy relacje pomiędzy zachowaniem, morfologią a zdolnością do dyspersji u roztocza Aceria tosichella.
Praca wchodzi w skład doktoratu Alicji. Gratulacje!
Więcej informacji:
Laska A., Rector B. G., Skoracka A., Kuczyński L. 2019. Can your behaviour blow you away? Contextual and phenotypic precursors to passive aerial dispersal in phytophagous mites. Animal Behaviour 155, 141-151. https://doi.org/10.1016/j.anbehav.2019.07.003
W czasopiśmie Agricultural and Forest Meteorology ukazał się artykuł opisujący wpływ lokalnych warunków klimatycznych na mechanizmy odpowiedzialne za występowanie lat nasiennych u dębów (Quercus spp.) i buka (Fagus sylvatica), którego współautorem jest Jakub Szymkowiak. Zapraszamy do lektury!
© Jakub Szymkowiak
Więcej informacji:
Bogdziewicz M., Szymkowiak J., Fernández-Martinez M., Peñuelas J., Espelta J.M. 2019. The effects of local climate on the correlation between weather and seed production differ in two species with contrasting masting habit. Agricultural and Forest Meteorology, 268: 109-115, https://doi.org/10.1016/j.agrformet.2019.01.016
W naszej najnowszej pracy, opublikowanej w 
Bird Conservation International, podsumowujemy wyniki oceny wielkość populacji błotniaka łąkowego w Polsce. Dzięki wykorzystaniu danych gromadzonych w ramach projektów tzw. „nauki obywatelskiej” (citizen science), zaprojektowaliśmy metodykę prowadzenia regularnych ocen liczebności uwzględniającą niepełną wykrywalność i zmienność przestrzenną zagęszczenia. Liczebność polskiej populacji błotniaka łąkowego została oszacowana na ok. 3400 par lęgowych, co stanowi 20% populacji występującej na terenie całej Unii Europejskiej.
Publikacja wchodzi w skład doktoratu Natalii. Gratulacje!
Więcej informacji:
Królikowska N., Krupiński D., Kuczyński L. 2018. Combining data from multiple sources to design a raptor census – the first national survey of the Montagu’s Harrier Circus pygargus in Poland. Bird Conservation International, 28(3): 350-362.
W Experimental and Applied Acarology ukazał się nasz artykuł dotyczący zróżnicowania genetycznego w obrębie kompleksu gatunków roślinożernych roztoczy należących do rodzaju Abacarus. Wyniki analiz molekularnych wykazały, że w obrębie tego kompleksu występować może co najmniej kilka nowych gatunków czekających na formalny opis. W publikacji został opisany jeden z nich: Abacarus plumiger zasiedlający stokłosę bezostną.
Więcej informacji: Laska A., Majer A., Szydło W., Karpicka-Ignatowska K., Hornyák M., Labrzycka A., Skoracka A. 2018. Cryptic diversity within grass-associated Abacarus species complex (Acariformes: Eriophyidae), with the description of a new species, Abacarus plumiger n. sp. Experimental and Applied Acarology, 1-28. doi.org/10.1007/s10493-018-0291-6
W BMC Evolutionary Biology ukazał się nasz artykuł na temat struktury genetycznej w obrębie kompleksu gatunków roślinożernego roztocza Aceria tosichella.
Roztocze należące do kompleksu Aceria tosichella (grupy blisko spokrewnionych gatunków kryptycznych; ang. wheat curl mite – WCM) zasiedlają trawy i stanowią jedno z największych zagrożeń dla upraw pszenicy na świecie. Wykazaliśmy nieodkryte dotąd, ogromne zróżnicowanie genetyczne w obrębie WCM. Okazało się, że dywergencja poszczególnych linii genetycznych nie jest związana z ekspansją człowieka i rozwojem rolnictwa, lecz nastąpiła najprawdopodobniej w środkowym Miocenie, kiedy to miała miejsce radiacja traw C4. Pokazaliśmy również, że poszerzanie zakresów żywicieli przez niektóre linie genetyczne nastąpiło w Pliocenie, czyli w okresie globalnej ekspansji traw. Struktura genetyczna i historia ewolucyjna kompleksu gatunków WCM wskazują na ogromny potencjał kolonizacyjny tej grupy.
Badania zostały wykonane we współpracy z naukowcami z Portugalii (University of Lisbon) i Australii (University of Deakin).
Więcej informacji:
Skoracka A., Lopes L. F., Alves M. J., Miller A., Lewandowski M., Szydło W., Majer A., Różańska E. i Kuczyński L. 2018. Genetics of lineage diversification and the evolution of host usage in the economically important wheat curl mite, Aceria tosichella Keifer, 1969. BMC Evolutionary Biology 18: 122, doi.org/10.1186/s12862-018-1234-x
W Molecular Plant Pathology i Frontiers in Plant Science ukazały się artykuły przeglądowe stanowiące uaktualnienie wiedzy na temat relacji pomiędzy roztoczem Aceria tosichella, jego głównym żywicielem jakim jest pszenica oraz wirusami zbóż jakie ten roztocz przenosi.
Roztocz Aceria tosichella (ang. wheat curl mite, WCM) w interakcji z wirusem WSMV jest przyczyną olbrzymich strat w uprawach zbóż na całym świecie. Metody jego kontroli są wysoce nieefektywne, w dużej mierze z powodu złożonej struktury genetycznej roztocza. W publikacjach przedstawione są wyniki najnowszych badań dotyczących ekologii roztocza WCM i epidemiologii wirusa WSMV oraz zaproponowane są nowatorskie metody molekularne (analiza transkryptomów, epigenetyka, sekwencjonowanie całych genomów), które pomogą wyjaśnić mechanizmy interakcji między roślinami, roztoczami i wirusami.
Publikacje zostały przygotowane we współpracy z naukowcami z USA (University of Nebraska-Linclon, United States Department of Agriculture) i Czech (Crop Research Institute).
Więcej informacji:
Skoracka A., Rector B. G., Hein G., L. 2018. The interface between wheat and the wheat curl mite, Aceria tosichella, the primary vector of globally important viral diseases. Frontiers in Plant Science 9 (1098), 1-8; DOI: 10.3389/fpls.2018.01098
Singh K., Wegulo S. N., Skoracka A., Kundu J. K. Wheat streak mosaic virus: a century-old virus with rising importance worldwide. Molecular Plant Pathology 19(9): 2193-2206; DOI: 10.1111/mpp.12683
W najnowszym numerze Journal of Evolutionary Biology ukazał się nasz artykuł na temat dywergencji u dwóch współwystępujących gatunków słowików: rdzawego (Luscinia megarhynchos) i szarego (Luscinia luscinia).
Zdjęcie: Cezary Korkosz
Zgodnie z wynikami naszych wcześniejszych badań (https://doi.org/10.1111/1365-2656.12808) okazało się, że oba gatunki różnią się wybiórczością środowiskową również w skali lokalnej. Różnice te były jednak widoczne wyłącznie w allotopii, ale nie w syntopii. Co więcej, w allotopii stwierdziliśmy istotnie większą dywergencję morfologii dzioba. Wyniki te wskazują na potencjalny mechanizm tłumaczący takie wzorce: konkurencja międzygatunkowa w sympatrii powoduje dywergencję nisz, a wynikające z tego różnice w bazie pokarmowej sprzyjają ewolucji dywergencji morfologicznej dzioba.
Badania zostały wykonane we współpracy z naukowcami z Uniwersytetu Karola w Pradze.
Więcej informacji:
Sottas C. , Reif J. , Kuczyński L. and Reifová R. 2018. Interspecific competition promotes habitat and morphological divergence in a secondary contact zone between two hybridizing songbirds. Journal of Evolutionary Biology, 31: 914-923, DOI: 10.1111/jeb.13275
Nasz najnowszy artykuł opublikowany w Journal of Animal Ecology pokazuje mechanizmy unikania konkurencji u dwóch bliźniaczych gatunków słowików.
Zdjęcie: Cezary Korkosz
Korzystając z możliwości, jakie daje analiza danych gromadzonych dzięki realizacji Monitoringu Pospolitych Ptaków Lęgowych (MPPL) zbadaliśmy preferencje siedliskowe słowika rdzawego (Luscinia megarhynchos) i słowika szarego (Luscinia luscinia) w obszarach syntopii, allotopii i allopatrii. Wyniki badań wskazują, że konkurencja międzygatunkowa odcisnęła wyraźne piętno na wzorcach wykorzystania siedliska przez słowiki. Podczas gdy na terenach występowania allopatrycznego oba gatunki preferują te same siedliska, preferencje stają się różne w miejscach allotopowych w obrębie sympatrii: liczebność słowika rdzawego była wyższa na suchych i ciepłych stanowiskach z niskim udziałem pastwisk, a liczebność słowika szarego wykazywała dokładnie odwrotne wzorce. Wydaje się, że oba gatunki unikając współzawodnictwa „uciekają” do miejsc allotopowych, czyli środowisk unikanych przez konkurenta. Wyniki te są o tyle ważne, że pokazują, jak lokalne interakcje biotyczne mogą kształtować wzorce makroekologiczne. Okazuje się, że preferencje siedliskowe są zmienne i zależą od kontekstu kreowanego przez interakcje biotyczne.
Badania zostały wykonane we współpracy z naukowcami z Uniwersytetu Karola w Pradze. Dane zostały zebrane w ramach programu MPPL, dzięki pracy i zaangażowaniu wykwalifikowanych wolontariuszy.
Więcej informacji:
Artykuł o sezonowych zmianach morfologii u roślinożernych roztoczy, którego autorami są Alicja Laska, Lechosław Kuczyński oraz Anna Skoracka z PEP oraz Brian G. Rector z GBRR, USDA-ARS, ukazał się w najnowszym numerze Experimental And Applied Acarology.
Artykuł dostępny jest online na stronie: https://link.springer.com/article/10.1007/s10493-017-0159-1
